مسئول بخش ICU
نام و نام خانوادگی تحصیلات
منیژه بابائی
 کارشناس پرستاری
 
 
نحوه پذیرش بیمار
اینکه بیمار از کجا وارد شده است. از آنجایی که ICU با همان بخش مراقبت های ویژه جزء یکی از بخش های تخصصی می باشد معمولاً بیمارانی که در این بخش بستری می شوند و عموماً بیمارانی هستند که نیاز به مراقبت های ویژه دارند و از اورژانس، یا اتاق عمل و یا از بیمارستان دیگر در بخش ادمیت شوند و نحوه پذیرش بدین صورت است که پس از دادن پذیرش توسط متخصص بیهوشی آنکال ICU  ،  سپس پزشک آنکال داخلی و اطلاع سوپروایزر وقت بیمار با برانکار به بخش وارد میشود. پس از کنترل V/S و اطمینان از وجود راه هوایی مطمئن و نداشتن مشکل تنفسی IV Line جهت بیمار فیکس می شود در صورت داشتن مشکل تنفسی انجام اورژانس اینتوباسیون توسط متخصص بیهوشی آنکال حاضر در بخش سپس گرفتن آزمایش های درخواستی و گرافی های لازم و سپس سونداژ و غیره. سپس رژیم غذایی و اقدامات دارویی و غیره را در کاردکس ثبت می کنیم.
اهداف
مراقبت ویژه از بیماران در محیطی آرام و فاقد هر گونه سر و صدا توسط پرسنل مجرب و کارآزموده با بهترین کیفیت جهت بهبود سلامتی با حداقل عوارض (مثل زخم بستر و...) و با کمک وسایل و تجهیزات مخصوص نظیر دستگاه ونتیلاتور٬ مانیتورینگ قلبی و ... می باشد.
توضیحی در باره بخش حساس ICU:
اکثر بیمارانی که در ICU بستری می شوند، خود قادر به حرکت نیستند و گاهی به علت فلج اندام حتی قادر به تکان دادن اندام های خود نیستند، این امر و بستری طولانی منجر به ایجاد زخم بستر روی بدن ایشان می شود که یکی از مشکلات شایع در این بیماران است. برای جلوگیری از زخم بستر در این بخش از تشک های مواج استفاده می شود، که با حرکت هوا در زیر بدن بیمار باعث ماساژ بدن می شود تا از شیوع زخم بستر جلوگیری کند. همچنین پرسنل بخش هر چند ساعت یک بار بیمار را جا به جا کرده و در وضعیت های مختلف می خوابانند تا از بروز زخم بستر جلوگیری شود. لازم به ذکر است که احتمال بروز زخم بستر در افراد چاق بیشتر است.
اکثر بیماران بستری در این بخش به علت کاهش سطح هوشیاری و ناتوانی قادر به تغذیه نیستند. بنابراین لوله ای از طریق بینی این بیماران وارد معده می شود تا تغذیه ایشان از این طریق صورت گیرد. مواد مغذی مثل چربی و پروتئین های دارویی از طریق سرم به بیمار تزریق می شود.
گاهی بیماران بستری در این بخش به علت کاهش سطح هوشیاری قادر به تنفس خود به خودی نیستند و یا تنفس مطلوبی ندارند. بنابراین لوله هایی از طریق دهان وارد راه هوایی این بیماران شده و به کمک دستگاه تنفس مصنوعی به این بیماران، تنفس داده می شود.
با بهبودی بیماری، بیمار از دستگاه تنفس مصنوعی جدا می شود، این لوله را نمی توان به مدت طولانی در راه هوایی بیمار نگه داشت، بنابراین پس از چند روز اگر بیمار قادر به جدا شدن از دستگاه تنفس مصنوعی نباشد، لازم است با رضایت همراهان بیمار از گردن بیمار سوراخی به راه هوایی بیمار باز شود و از این طریق به بیمار تنفس داده شود. این کار در بیشتر مواقع باعث بهبود سریع تر بیمار شده و سریع تر می توان بیمار را از دستگاه تنفس مصنوعی جدا کرد در صورت بهبودی بیمار این سوراخ به طور خودبه خودی بسته می شود.
بیمار بستری در آی سی یو به علت مشکلات متعدد ممکن است نیازمند به ویزیت چند نفر پزشک متخصص باشد، پزشک مقیم آی سی یو با توجه به نوع مشکل از متخصص مربوط جهت ویزیت بیمار دعوت می کند و این پزشکان در حداقل زمان، بیمار را ویزیت می کنند.
در پایان لازم به ذکر است که بخش آی سی یو دارای یک محیط استریل است. همه پرسنل با لباس مخصوص وارد این بخش می شوند، به همین دلیل ملاقات از بیماران آی سی یو ممنوع است. زیرا ورود افراد مختلف منجر به آلودگی محیط آی سی یو شده و بیماران این بخش به علت کاهش سطح ایمنی بدنشان خیلی سریع دچار عفونت می شوند. این عفونت منجر به طولانی ترشدن روند بهبودی بیمار می شود.
 

شرح وظایف پرستار بخش ICU:

 وظایف تخصصی پرستار در بخش مراقبت های ویژه عمومی با تکیه بر رعایت منشورحقوق مددجو و مبتنی بر فرایند پرستاری و استانداردهای مراقبتی به شرح زیر میباشد:
۱- پذیرش و تحویل بیمار و مدارک بیمار
۲- مانیتورینگ کامل سیستم های حیاتی بیمار شامل علا یم حیاتی ، قلب - تنفس – اعصاب مرکزی و محیطی، ثبت آنها و گزارش موارد غیر طبیعی

 ۳- انجام معاینات فیزیکی لازم، ثبت آن ها و گزارش موارد غیر طبیعی
۴- تعیین سطح هوشیاری و بررسیGCS
۵- حفظ و مراقبت درست از راه هوایی ،تهویه، اکسیژناسیون و انجام اینتوباسیون در موارد ضروری
۶- آموزش و تشویق مددجو به سرفه و تنفس عمیق
۷- اتصال آرترلاین ( راه شریانی ) بیمار به وسایل مربوطه
۸- گرفتن نمونه خون شریانی و سایر ترشحات بدن طبق نظر پزشک
۹- بررسی آزمایشات روتین بخش مربوطه و گزارش موارد ضروری به پزشک
۱۰- برنامه ریزی، اجرا و ارزیابی برنامه مراقبت کامل از پوست
۱۱- مراقبت از مددجویان دچار اختلالات حسی – حرکتی به منظور تشخیص و پیشگیری از عوارض بی حرکتی
۱۲- بررسی مددجو در نحوه استفاده از وسایل مصنوعی، پروتزها و کمکی
۱۳- تنظیم و کنترل عملکرد وسایل و تجهیزات پزشکی مورد استفاده جهت بیمار
۱۴- همکاری با تیم درمان در انجام فرآیندهای تشخیصی، درمانی و توانبخشی
۱۵- انجام فرآیند تغذیه مددجو از طریق لوله های گوارشی وT.P.N
۱۶- تنظیم و کنترل پارامترهای دستگاه ونتیلاتور با توجه به وضعیت تنفسی مددجو
۱۷- اجرای اصول مراقبت و همکاری در جداسازی بیمار از ونتیلاتور - خارج کردن لوله تراشه – با نظر پزشک، انجام اکسیژن درمانی با توجه به شرایط مددجو
۱۸- مانیتورینگ قلب، تشخیص دیس ریتمی های مختلف، اطلاع به پزشک در صورت لزوم و انجام اقدامات فوری در صورت بروز دیس ریتمی های خطرناک
۱۹- تنظیم و به کارگیری دستگاه D.Cشوک در موارد ضروری
۲۰- انجام حمایت های روانشناختی از بیماران و خانواده بیمار
۲۱- انجام ساکشن ترشحات راه های هوایی از طریق دهانی و تراکیاستومی لوله تراشه،orotracheal ، nasotracheal 
۲۲- تعیین نیازهای آموزشی و مشاوره با بیمار و خانواده بیمار و ارائه آموزش های لازم در مراقبت از خود( self care)
۲۳- ارزیابی عملکردIABP ، NGT ،chest tube سوند فولی، پیس میکر، لوله تراشه و انواع درن ها و ثبت ،و گزارش موارد غیر طبیعی 
۲۴- کنترل فشار ورید مرکزی(C.V.P )و برقراری میزان جریان داروهای مورد نیاز با توجه به تجویز پزشک ، 
۲۵- انجام اقدامات ضروری به منظور پیشگیری از عفونت های بیمارستانی ( آموزش و پژوهش )
۲۶- آرام سازی محیط فیزیکی، کنترل دما و نور، سر و صدای محیط و سایر عوامل محیطی و تامین شرایط استراحت به آرامش بیمار
۲۷- تنظیم میزان محرک های حسی به منظور تقویت حسی بیمار
۲۸- انجام مراقبت های پرستاری ویژه به هنگام بروز اختلالات شعوری همچون هذیان - توهم – بی قراری حرکتی
۲۹-ثبت دقیق و گزارش کلیه اقدامات انجام شده